သင္ဘယ္ႏွစ္တန္းလဲ?

ဘ၀ဆိုတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ..

ေမြးဖြားရာပုခက္တြင္းကေန..

ေသဆံုးရာအုတ္ဂူမေရာက္ခင္ထိ..

သင္ခန္းစာေပါင္းမ်ားစြာကို..

သင္ယူေနႀကရ..

ေလာကႀကီးကပို့ခ်တဲ့..

သင္ခန္းစာေတြကလည္း..

တစ္ခါတစ္ေလလြယ္လိုက္..

တစ္ခါတစ္ေလ..ခက္လိုက္..

တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း..

မလြယ္မခက္ေလးေပါ့..

ငါကလည္း..

တစ္ခါတစ္ေလက်လိုက္..

တစ္ခါတစ္ေလေအာင္လိုက္..

တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း..

ဂုဏ္ထူးေလးေတာင္ထြက္လိုက္ေသး..

ထုေလမာေလ..ငါးဖယ္တစ္ေကာင္လိုစိတ္နဲ့..

ဘယ္သူေသေသငေတမာေနႀကတဲ့လူေတြႀကားထဲ..

ခြက္ထိုးခြက္လန္ရယ္ေမာတတ္ခဲ့တာကေတာ့..

ဘ၀ကေပးတဲ့..လက္ဆင္ေတြေႀကာင့္ေပါ့..

ငါ့ရင္ထဲမွာ..ဘုရားရွိတယ္..

ငါ့စိတ္ထဲမွာတရားသိတယ္..

ဒါေပမယ့္...

ငါဆုမေတာင္းတတ္ပါဘူး..

ဘာလို့လဲဆိုေတာ့..

ဆုေတာင္းတိုင္းသာျပည့္မယ္ဆုိရင္ေလ..

ငါတို့ဗုဒၵက..

ဒုကၡဆိုတဲ့စကားကို..

ပို့ခ်ခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး..

ဒါ့ေႀကာင့္..

ေလာကသင္ခန္းစာေတြကို..

ငါသင္ယူခဲ့တယ္..

ငါသင္ယူေနဆဲပါပဲ..

ခက္တာက..

ငါဘယ္တန္းမွန္း..

င့ါကိုယ္ငါမသိတာပဲ..

(ဆုေဂ်)